در آیات بسیاری از قرآن کریم، نماز و قرآن در کنار یکدیگر ذکر شده اند. مثلاً در آیه 29 سوره فاطر میخوانیم: (( إِنَّ الَّذینَ یَتْلُونَ کِتابَ اللَّهِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِیَةً یَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ )) کسانی که کتاب الهی را تلاوت می کنند و نماز را برپا می دارند و از آنچه به آنان روزی داده ایم پنهان و آشکار انفاق می کنند ، تجارتی ( پرسود و ) بی زیان و خالی از کساد را امید دارند و یا در آیه 170 سوره اعراف میخوانیم: (( وَ الَّذینَ یُمَسِّکُونَ بِالْکِتابِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ إِنَّا لا نُضیعُ أَجْرَ الْمُصْلِحینَ )) و آنها که به کتاب ( خدا ) تمسّک جویند ، و نماز را برپا دارند ، ( پاداش بزرگی خواهند داشت زیرا ) ما پاداش مصلحان را ضایع نخواهیم کرد!
امام رضا (ع) میفرمایند: در نماز قرائت سوره حمد واجب شد تا قرآن مطرح شود و مهجور نشود. به این ترتیب کسانی که نماز میخوانند، در هر شبانه روز حداقل دو سوره از قرآن را بارها میخوانند.
در آیات قرآن نیز بحث نماز، عبادت، رکوع، سجود، قنوت و تسبیح به چشم میخورد.
بنابراین هم قرآن ما را به نماز سوق میدهد و هم نماز ما را به سمت قرآن سوق میدهد. همان گونه که ریشه درخت، مواد غذایی را به شاخه تحویل میدهد و شاخه نیز انرژی دریافت شده از نور را به ریشه میرساند.
منابع : برگرفته از کتاب پیوندهای نماز نوشته محسن قرائتی
