جواب ۱
حورالعین» وعده ای مردانه نیست؛ «حور» جمع «حوراء» و «احور» به کسى گفته مى شود که سیاهى چشمش کاملًا مشکى، و سفیدى آن کاملًا شفاف باشد، و یا به طور کلى کنایه از جمال و زیبایى کامل است؛ چرا که زیبایى بیش از هر چیز در چشم انسان تجلى مى کند، و به این ترتیب، کلمه «حور» بر مذکر و مونث هر دو اطلاق مى شود، و مفهوم گسترده اى دارد که همه همسران بهشتى را شامل مى شود؛ همسران زن براى مردان با ایمان و همسران مرد براى زنان مومن.
همچنین «عین» جمع «اعین» و «عیناء» به معناى درشت چشم است، و به این ترتیب، کلمه «عین» بر مذکر و مونث هر دو اطلاق مى شود، و مفهوم گسترده اى دارد که همه همسران بهشتى را شامل مى شود، همسران زن براى مردان با ایمانو همسران مرد براى زنان مومن، و از آنجا که بیشترین زیبایى انسان در چشمان او است، روى این مساله مخصوصاً تکیه شده است.
جواب ۲
در همه کتاب های آسمانی، بخاطر ادب و حیاء، نام هیچ زنی برده نشده است مگر حضرت مریم؛ آنهم به دلیل اثبات بشر بودن حضرت عیسی علیه السلام.
اما در مورد لغت، آیه شریفه می فرماید:
کَذَٰلِکَ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِینٍ
آری سرانجام کار پرهیزکاران چنین است، و حور العین را به همسری آنان درآوریم،
سوره الدخان آیه 54
علامه طباطبایی هم ذیل همین ایه، اشاره به زنان بهشتی می کند.
البته علامه، زوج را در آیه بمعنای هم نشینی و هم جواری معنا می کند
